Os tratamentos dentais teñen unha longa historia que se remonta a miles de anos.

Antigüidade: Atopáronse evidencias arqueolóxicas de prácticas dentais en diversas culturas antigas. Por exemplo, en Exipto, utilizábanse substancias para tratar os dentes e acháronse dentes con empastes rudimentarios feitos de materiais como metais preciosos.

Idade Media: Durante este período, os tratamentos dentais eran realizados por barbeiros e cirurxiáns, quen tamén se ocupaban de extraccións e alivio da dor dental. Con todo, os métodos eran bastante primitivos e realizábanse sen anestesia.

Idade Moderna: No século XVI, Ambroise Parei, un cirurxián francés, comezou a promover técnicas máis avanzadas. Desenvolvéronse instrumentos máis especializados e técnicas como as extraccións dentais foron mellorando.

O século XVIII foi un período de avances significativos en odontoloxía. Pierre Fauchard, coñecido como o "pai da odontoloxía moderna", publicou o primeiro libro detallado sobre odontoloxía en 1728, onde describía técnicas de tratamento e prótese dentais.

Século XIX: Introduciuse a anestesia local, o que permitiu procedementos máis complexos con menos dor para os pacientes. Tamén se empezaron a desenvolver materiais para recheos dentais máis duradeiros e eficaces, como o amálgama de prata.

Século XX: A odontoloxía continuou avanzando coa introdución de técnicas de radiografía dental, anestesia xeral, e o desenvolvemento de novos materiais como o composite dental. Establecéronse as bases para a ortodoncia moderna e a implantoloxía dental.

Século XXI: Hoxe en día, a odontoloxía alcadou niveis moi sofisticados. Os avances tecnolóxicos permitiron tratamentos máis precisos e menos invasivos. Utilízanse técnicas como a odontoloxía láser, a imaxe dixital 3D, e os materiais cerámicos avanzados para restauracións dentais. A odontoloxía moderna non só se centra en curar enfermidades dentais, senón tamén en previr problemas e mellorar a estética dental de maneira segura e eficaz.

O cepillo de dentes ten unha historia abraiante que se remonta milleiros de anos. Os primeiros rexistros dun obxecto similar ao cepillo de dentes atópanse en civilizacións antigas como a exipcia e a babilónica, arredor do ano 3000 a.C. Estes primeiros "cepillos" estaban feitos de materiais simples pero efectivos para limpar os dentes.

Exipto Antigo: Os antigos exipcios usaban pequenos paus con extremos esfiañados para limpar os seus dentes. Estes paus fregábanse contra os dentes para eliminar restos de comida e placa dental.

As primeiras mostras de caries descubríronse en dentes da Idade de Pedra, o que suxire que a enfermidade estivo presente na Humanidade desde tempos moi remotos.

Nas civilizacións antigas de Exipto e Mesopotamia (arredor do 3000-2000 a.C.), hai rexistros que suxiren que as persoas xa estaban preocupadas polo coidado dos seus dentes. Atopáronse tratamentos temperáns para aliviar a dor dental, como a aplicación de substancias para cubrir as cavidades.

En Grecia e Roma, Hipócrates, o pai da medicina, e outros médicos gregos e romanos escribiron sobre enfermidades dentais e métodos para tratalas. Empregábanse diversas herbas e substancias para aliviar a dor e tratar as caries.

Na Idade Media, Avicena, un médico persa, describiu a carie dental e discutiu métodos para tratala, como o uso de materiais para encher os dentes afectados.

Durante o Renacemento e os séculos posteriores, desenvolvéronse técnicas máis avanzadas para tratar as caries dentais. No século XVIII, Pierre Fauchard, considerado o pai da odontoloxía moderna, publicou a súa obra "O cirurxián dentista", onde discutiu métodos para restaurar os dentes afectados por caries. A medida que avanzaba a ciencia e a tecnoloxía, desenvolvéronse materiais dentais máis efectivos e técnicas de restauración máis sofisticadas.

O uso de amálgamas de prata para encher cavidades popularizouse no século XIX.

A carie dental segue sendo unha das enfermidades crónicas máis comúns a nivel mundial, aínda que a súa incidencia diminuíu en moitas partes do mundo desenvolvido grazas aos avances na odontoloxía preventiva e restaurativa. Con todo, segue a ser un problema de saúde pública significativo en rexións con acceso limitado á atención dental e hábitos de hixiene bucal deficientes.

Sabías que a anestesia foi descuberta por un dentista?

A primeira utilización documentada da anestesia aconteceu o 16 de outubro de 1846, cando o dentista William T.G. Morton administrou éter sulfurico a un paciente antes de realizar unha extracción dental no Hospital Xeral de Massachusetts, en Boston. Este evento marcou un fito crucial na historia da medicina, xa que foi a primeira vez que se logrou un procedemento cirúrxico sen dor significativa para o paciente, facilitando o camiño para o desenvolvemento de técnicas anestésicas modernas.